سعید مرتضوی متهم درجه اول کهریزک است. این خبر مرا به یاد اتهام سعید امامی در رابطه با قتلهای زنجیره ای می اندازد. پرونده ای که با مرگ (و یا به روایتی قتل) او با داروی نظافت هرگز پی گیری نشد. مطالب زیادی در این باره نوشته شده است که سعید امامی که بود و چگونه به چنین مقامی دست یافت و به دستور چه کسانی به خذف مخالفین، روشنفکران و نویسندگان دست می زد.
نکته اینجاست که آیا قابل پذیرش است که در سازمانی مانند وزارت اطلاعات ایران فردی مانند سعید امامی به تنهایی به چنین جنایتهایی دست بزند. جنایاتی که به روشنی زیر پا گذاشتن قانون اساسی است. سعید امامی و همسرش خود به گردابی از بی قانونی هایی گرفتار شدند که خود از بر پا کنندگان آن بودند.
اکنون روح اله حسینیان که از طرفداران سعید امامی بود و وی را تنها اجرا کننده به اصطلاح عدل می دانست سعی در تصویب قانونی در مجلس دارد که زمان اجرای حکم اعدام را به 5 روز کاهش می دهد. وی فردی است که به گفته نمانیده اصولگرا علی مطهری علاقه خاصی به حکم اعدام دارد و بیشترین حکم اعدام را در دوره قضاوت خود صادر کرده است. روح اله حسینیان در زمان مرگ سعید امامی گفته بود: ما خودمان زمانی قاتل بودیم.
اکنون با اتهام علیه سعید مرتضوی که به گفته یکی از متهمان پرونده وبلاگنویسان یک هیولاست، دوباره این پرسش به میان می آید که حکومت چه می خواهد بکند. آیا سعید مرتضوی باز با تهدید نمایندگان آنان را مجبور به باز پس گیری این گزارش می کند یا دیگر توان چنین کاری ندارد. آیا سعید مرتضوی حذف می شود یا اینکه محاکمه می شود؟ او به پشتوانه چه کسانی دست به چنین خودسری هایی می زده است؟ عدم محاکمه سعید مرتضوی و یا نادیده گرفتن گزارش مجلس تنها نشانه همدستی حکومت با اوست. و یک محاکمه عدلانه افشای نام پشتیبانان او را می طلبد.
شاید سعید مرتضوی هم در گرداب بی قانونی غرق شود و باید گفت: خود کرده را تدبیر نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر